It's time to be a hunter!

Nowe posty:

Rozdział 28

 Przygotowania

- Ał! Nie mogłaś uprzedzić? 

- Uprzedzam – odparła nie patrząc na niego. Przechyliła jego rękę i kilka kropel krwi spadło na jej dłoń. Puściła go i wyprostowała się. Zamknęła oczy. 

- Co…- Zaczął Sam, ale ta uciszyła go machnięciem ręki. 

- Per me nwitemem datam a patre, spiritus ego te nwitem – powiedziała. 

- Znajdzie go?- Wydusił cicho Sam. 

- Mam nadzieję. Inaczej mamy przesrane – odpowiedział Dean. 

- Ciekawe ile jej to zajmie – ciągnął dalej młodszy z braci. Dziewczyna zacisnęła usta i spojrzała na nich wściekłym wzrokiem. 

- Będę wdzięczna, jeśli się zamkniecie – rzuciła przez zaciśnięte zęby. 

Castiel: Nie rozumiem tego zdania. Pewnie jest w jakimś dziwnym narzeczu. Nie jestem też pewien, czy zaklęcie zadziała. Ta kobieta ma naprawdę dziwny akcent.

Rozdział 2

 Anielskie zmartwychwstanie

- Gabriel? 

- Sam i Dean! Jak miło was znowu zobaczyć, ale jeżeli już tu jesteśmy to znaczy, że znowu zrobiliście rozpierdziel, mam rację? 

- Co wy tu robicie? – spytał trzeźwo Sam, ignorując słowa archanioła. 

- Właściwie mieliśmy nadzieje, że to wy nam wyjaśnicie. – odpowiedział Balthazar. – (…) Przy okazji miałem nadzieję na dorwanie tego parszywego zdrajcy. 

- Jak nas znaleźliście? 

- Enochiańskie pieczęcie Castiela nie są już tak mocne, jak kiedyś. A teraz jeżeli możecie wyjaśnić mi kilka kwestii – powiedział Gabriel. – Wydaje mi się, że jestem najmniej poinformowanym z całej naszej czwórki.

 

Castiel: Wiedziałem, że powinienem był  użyć drugiego układu znaków, wszystko przez pośpiech!

Prolog

Prolog

– Trzymaj się, mała – wyszeptał, nie licząc, że właściwie go usłyszy. Cały plan był jak porywanie się z motyką na słońce, wymyślony naprędce, z braku innych możliwości. 

– I… Dean? – Spojrzała na niego przez ramię. – Zaopiekuj się Marlą. 

Rzuciła Winchesterowi klucze od samochodu...

Castiel: Agent Ford kiedyś we mnie rzuciła kluczami. Zrobiła to tak mocno, iż zmuszony bylem zniknąć, by nimi nie oberwać. To zła kobieta! 

Z życia szanownej redakcji:

Evil Angel: Ty, albo mi się wydaje, albo coś potajemnie podkrada mi czas...

Agent Ford: Mam to samo sis, tylko z mocą. Masakra. Wstaję i mam ochotę wrócić do wyra. Myślisz, że mamy jakiegoś potwora na stanie?

Evil Angel: Mam dziwne przeczucie, że Cass znowu sprawę spartolił i to jego wina!

Agent Ford: Och... To mogło być przez mnie. Wiesz, ostatnio rzuciłam coś o wpływie plam na słońcu na rozwój dorożkarstwa w Chinach. Biedak całymi dniami sprawdza czy to prawda...

Evil Angel: Poleciał na Słońce? Może się chociaż opalił... Pamiętasz jak wysłałyśmy go z misją na Karaiby, żeby nabrał rumieńców? Nie wyszło wtedy...

Agent Ford: To też była moja wina. Wiesz, że nie lubię słoneczka, prawda? A Cass ma taki fajny płaszcz, co przed nim idealnie chroni, co nie? Nie chciał mi go oddać, więc się do niego przytuliłam i zaciągnęłam w cień.

Evil Angel: W sumie, po co tam poleciałyśmy?

Agent Ford: Ja szukałam rumu Sparrowa.

Evil Angel: No tak... Tobie to tylko rum w głowie. Ych, ych! Swoją drogą Cass chyba go wtedy znalazł *podrapała się po głowie*

Agent Ford: No, znalazł. Ale uznał, że tylko mu się zdawało, tak szybko zawinęłam butelkę!

Evil Angel: Ty, a kiedy przyszedł nawalony do chaty?

Agent Ford: To przez Deana. Kojarzysz jak raz wróciłam wkurzona, że z Impali nici?

Evil Angel: No coś było... To wtedy? Naprawdę?

Agent Ford: Mhm... Ten palant, Winchester, widząc Cassa sprzątnął mi burbon sprzed nosa, wypił go duszkiem, zamówił dwa nowe, wykopał mnie ze stołka i kazał wracać do domu, bo zaczął się męski wieczór!

Evil Angel: No nie gadaj?! A to cham... Sammy też tam był? Może jeszcze Crowleya wzięli?!

Agent Ford: Zadzwonił po Sammy'ego, więc kiedy się zjawił skopałam mu zad, zabrałam butelkę Dom Perignon i odeszłam na wschód, gdzie było jedyne rozdroże. Chciałam z nerwow zaprzedać duszę, ale kiedy pojawił się demon, okazało się, że jej nie mam!

Evil Angel: To by wyjaśniało, dlaczego cieszysz się, gdy odrypana głowa toczy się po schodach... *potrząsa skrzydełkami*

Agent Ford: *wybucha dzikim śmiechem, a po kilku minutach ociera łzę rozbawienia* Oj taaaak, to mój ulubiony fragment każdej komedii!

Evil Angel: Ale ja mówię o naszych łowach *chrząka*

Agent Ford: No... To takie komediowe LARPowanie!

Evil Angel: Ta, bardzo... Zwłaszcza według tych ludzi bez głowy... Swoją drogą mogłybyśmy w końcu zacząć prawdziwe łowy, a nie straszyć ludzi...

Agent Ford: Pogadaj z Winchesterami. Mnie Dean nie traktuje na tyle poważnie. Co prawda raz przejechałam sto metrów za kółkiem Baby, ale wiesz jaki on jest.

Evil Angel: Ze mną też nie gada... Skreśla mnie za skrzydełka! Nie wierzy, że są prawdziwe *prychnęła*. Zły łowca, fe!

Agent Ford: Cassa też nie posłucha... Co teraz?!

Evil Angel: Właściwie to mamy Cassa, więc same możemy łowić, nie?

Agent Ford: Ale ja nie mam duszy. Skąd będę wiedzieć kogo mam zabijać?!

Evil Angel: Myślę, że starczy nam mojej duszy... Będę krzyczeć, o!

*pojawia się Cass*

Agent Ford: Cass! *marszczy cos* Czuję kiełbasę z grilla.

Castiel: Zabiłem świnie i zrobiłem kiełbasę. Wcześniej przeprosiłem ją i obiecałem szczęśliwe życie po śmierci.

Agent Ford: Znowu? Przecież wiesz, że świnki nie mają duszyczek! Angel, miałaś mu to wytłumaczyć!

Evil Angel: Tłumaczyłam, ale on dalej swoje...

Castiel: Mają! Tylko nikt o tym nie wie...

Agent Ford: Stary, nawet ja swojej nie mam, a ty mi tu o świniach pieprzysz!

Castiel: Bo ty jesteś złą kobietą *mruknął*

Evil Angel: Chyba dalej ma ci za złe Meg i urodziny...

Agent Ford: Niech by to knur kopnął! Idę na piwo!

Castiel: To była świnka...

Agent Ford: Jeden pies, muszę się napić.